Het decor van de opera Signal at Dusk was een strand, de zandvlakte die zee en vasteland van elkaar scheidt. Zwervend over het strand zongen vrouwenstemmen over de golven, als bronnen van verleiding, verlangen, voeding, gevaar, vernietiging en verlies. Deze opera is gecomponeerd op het geluidskunstwerk Signal-on-Sea, een ruimtelijk werk waarin het publiek kan ronddwalen over een kilometerslang stuk strand. Omringd door een onstoffelijk koor, afkomstig uit 24 luidsprekers, bewegen de stemmen over het zand met desolate tonen van misthoorns als referentiepunten. Fragmenten van teksten, van gedichten over de zee lokten het publiek langs een kilometerslang stuk strand terwijl de duisternis inviel. Signal at Dusk verbond land en zee in geluid, waardoor ze samensmolten in de perceptie van de bezoekers, maar waardoor hun sonische manifestaties ook verspreid werden op de wind.
Soundcloud
Facebook
Instagram
Vimeo